Tkanka sródmiazszowa trzustki jest tkanka wlóknista

Poicarti oblicza u człowieka od 750.000 do 1.500.000 wysp. Histologicznie można w wyspach odróżnić trzy rodzaje komórek, zwanych komórkami A, B i D. Najliczniejsze są komórki B (o średnicy 7-12 mikronów), wytwarzające insulinę. Mniej liczne są komórki A (o średnicy 8-12 mikronów), wytwarzające zdaniem większości hormon lipokaik. Co do komórek D (o średnicy 7 mikronów), to zdania o ich czynności nie są jednolite. Sendral utrzymuje, że są to komórki niedojrzałe, pośredni między komórkami A i B. Wyspy są narządem o wydzielaniu wewnętrznym, biorącym bardzo czynny udział w przemianie cukrowej ustroju. Prócz tej niezwykle doniosłej dla ustroju roli, znaczenie wysp w nauce o chorobach trzustki polega na tym, że mogą być one siedliskiem nowotworów, zwanych wyspiakami (insuloma). Tkanka śródmiąższowa trzustki jest tkanką włóknistą, zawierającą bardzo mało komórek. Stanowi ona zrąb łącznotkankowy narządu, odgrywający dużą rolę w zapaleniu trzustki. Unaczynienie. Tętnice trzustki pochodzą z trzech źródeł, mianowicie: 1) od tętnicy śledzionowej (art lienalis), zaopatrującej w krew dało i ogon trzustki; 2) od tętnicy wątrobowej (art. hepatica), od której odchodzi tętnica trzustkowo-dwunastnicza górna (art. pancreaticoduodenalis superior); 3) od górnej tętnicy krezkowej (art. mesenterica supertor), od której prócz drobniejszych tętnic, odchodzi tętnica trzustkowo-dwunastnicza dolna (art. pancreaticoduodenalis inferior). [więcej w: peeling z kwasem salicylowym, olx owczarki niemieckie, owsik leki bez recepty ]